1. انحراف چشم کودک به سمت داخل، خارج، بالا یا پایین (مهم ترین علامت)
2. ناتوانی در تداوم تمرکز چشم بر روی یک شی
3. بستن یک چشم در نور
4. کج کردن سر به یک سمت
* شایع ترین انواع استرابیسم:
ایزوتراپی مادرزادی: در این حالت که شایع ترین نوع استرابیسم در نوزادان می باشد، چشم به داخل منحرف می شود. در اکثر موارد درمان آن جراحی است.
ایزوتراپی تطابقی: یکی از انواع شایع استرابیسم در سنین بالاتر از دو سال می باشد. در این حالت برای دیدن شفاف تر اشیا در فواصل دور، نزدیک یا هردو، یکی از چشم ها به داخل منحرف می شود. این اختلال با تجویز عینک و گاهی عینک دوکانونی قابل درمان است، ولی در صورت عدم اصلاح، جراحی توصیه می شود.
اگزوتراپی: یکی دیگر از انواع شایع استرابیسم اگزوتراپی می باشد. در این حالت با تمرکز کودک بر روی یک شی به خصوص در فاصله دور، چشم به خارج منحرف می شود. این اختلال ممکن است به صورت متناوب به خصوص در هنگام خستگی یا بیماری دیده شود. گاهی تنها علامت بیماری بستن یکی از چشم ها در نور خورشید است. درمان این مشکل در موارد خفیف استفاده از عینک، ورزش های چشمی، قراردادن پوشش بر روی چشم و یا منشور است، ولی در اغلب موارد به خصوص در موارد شدید، درمان قطعی آن جراحی است.
* لوچی کاذب یا سودواسترابیسم:
در این حالت چشمان کودک به طور کاذب منحرف به نظر می رسد، در حالیکه در حقیقت اینطور نیست. سودواسترابیسم چشمان کودک به طور کاذب همگرا یا واگرا به نظر برسد، در حالیکه در واقع چشم ها هم محور هستند. حالت اول در نوزادان و کودکان کم سن شایع است و ناشی از پل بینی پهن یا وجود چین پوستی بین بینی و گوشه داخلی چشم می باشد. این وضعیت با رشد ساختمان صورت به تدریج از بین می رود.
در حالت دوم که شیوع کمتری دارد، چشم ها به طور کاذب انحراف به خارج دارند، ولی در واقع این گونه نیست و این تلقی ناشی از شکل خاص ساختمان صورت می باشد. جهت افتراق استرابیسم و سودواسترابیسم، توصیه می شود کودک تحت معاینه های کامل چشم پزشکی قرار گیرد.